Podwyższona grządka: a — warstwa z gałęzi i konarów (25 cm), b — podwójna warstwa darni, c—resztki roślinne (20 cm), d— warstwa na wpół rozłożonego obornika lub kompostu (15 cm), e — okrywa z żyznej gleby ogrodowej (25 cm), f— rowek do podlewania.
Jak już wcześniej wspomniano, kopczykowanie roślin wpływa dodatnio na ich wzrost i plonowanie oraz poprawia strukturę gleby. Dzięki tej metodzie wzrasta zdrowotność roślin i polepsza się jakość produktów.
Najbardziej godna polecenia jest podwyższona grządka, którą, według Beba — Andrae, przygotowuje się w następujący sposób. W miejscu dobrze nasłonecznionym wybiera się ziemię na głębokość do 20 cm i szerokość 1,4—1,6 m; długość zależy od posiadanego miejsca i możliwości. Grządka powinna przebiegać w kierunku północ-południe. Wykopaną ziemię układa się wzdłuż krawędzi rowka, gdyż będzie ona potrzebna do przykrycia grządki. Budowę kopczyka obrazuje rysunek. Na środku wykopanego rowka układa się pocięte grube konary oraz gałęzie (a), przykrywa je warstwą darni (b) oraz liśćmi, pokrzywami i innymi resztkami roślinnymi (c). Ułożone warstwy trzeba dobrze ubić i obficie zlać wodą, a następnie przykryć na wpół rozłożonym obornikiem lub kompostem (d). Zewnętrzną warstwę (e) stanowi dobrze rozłożony kompost lub przesiana ziemia ogrodowa, której można też dodawać do każdej warstwy kopczyka. Warstwę zewnętrzną można wzbogacić nawozami organicznymi. Staranne ubicie całości zapewni dobrą strukturę podwyższonej grządki.
Grządkę taką najlepiej zakładać jesienią. Można wówczas wykorzystać wiele różnych odpadów, które do wiosny ulegną rozkładowi. Ciepło wydzielane w procesie rozkładu materii organicznej ogrzewa glebę, co umożliwia wcześniejszy siew, a także powoduje silniejszy i szybszy wzrost wczesnych upraw wiosennych. W razie niebezpieczeństwa wystąpienia przymrozków można całą grządkę nakryć folią lub opryskać wyciągiem z kwiatów kozłka.
Wewnętrzną, najniższą warstwę grządki podwyższonej stanowią gałęzie, przez co podsiąka-nie wody z gleby jest bardzo słabe, toteż rośliny wymagają obfitszego podlewania, zwłaszcza na glebach lekkich. Ułatwia to zrobiony na szczycie kopczyka rowek (f), który napełniamy wodą. Na takiej grządce można uprawiać wiele gatunków roślin. Każdy ogrodnik szybko opracuje własny system uprawy kopczykowej, dlatego ograniczymy się tylko do ogólnych wskazówek i zaleceń. W pierwszym roku na podwyższonej grządce można uprawiać pomidory, nie pozwalając jednak na zbyt wysoki wzrost roślin. Truskawki lub ziemniaki sadzimy dopiero w trzecim roku. Sadzeniaki wkładamy do dołków głębokości około 15 cm, dzięki czemu nie wymagają one obsypywania. Na podwyższonej grządce trzeba również przestrzegać wcześniej omówionych zasad zmianowania. W pierwszych dwóch latach należy uprawiać rośliny o największych wymaganiach pokarmowych. Już w drugim roku możliwa jest uprawa warzyw strączkowych (fasola, groch), które uaktywniają życie gleby. Wskazane jest stałe ściółkowanie powierzchni, np. skoszoną trawą, co zapobiega spłukiwaniu ziemi przez ulewne deszcze, nadmiernemu parowaniu i sprzyja gromadzeniu wody. Należy też bacznie obserwować czy w grządce nie zamieszkały nornice, gdyż jest ona dla nich doskonałym siedliskiem.
Mniej więcej po 4—6 latach przystępujemy do zakładania nowej grządki, gdyż w starej nastąpi całkowity rozkład materii organicznej. Można ją wówczas wyrównać i posadzić na niej drzewa lub krzewy owocowe. Stosując uprawę na podwyższonych grządkach stopniowo użyźniamy glebę w naszym ogrodzie.