Z dużej liczby chorób i szkodników omówiono tutaj tylko kilka. Dla krzewów agrestu może być groźny amerykański mączniak agrestu. Chorobę tę zwalcza się przez wycinanie porażonych pędów oraz opryskiwanie środkami siarkowymi (50 g/10 l wody) albo Bio-S ’ czy Oscorna Pilzvorbeuge~ (60 g/10 l wody) dwa do trzech razy od początku wegetacji aż do kwitnienia agrestu.
Poważne szkody mogą wyrządzić gąsienice plamca agreściaka i brzęczaka porzeczkowego. Pierwsze żerujące gąsienice pojawiają się na liściach we wnętrzu krzewu; trzeba je zbierać i niszczyć lub opryskać krzew Pyrethrum-. W przeciwnym razie szybko dochodzi do gołożeru.
Krzewy porzeczki czarnej coraz częściej opanowywane są przez wielkopąkowca. Zaatakowane krzewy poznaje się po zgrubiałych pąkach. Zwalczanie tego szkodnika polega na wyłamywaniu pąków, a w razie masowego występowania na wycinaniu całych pędów. Zazwyczaj nowe pędy wyrastające w następnym roku są wolne od tego szkodnika.
W malinach duże szkody może wyrządzić choroba zwana zamieraniem pędów malin. Szkody wyrządzone przez tę chorobę można ograniczyć przez właściwe nawożenie i ściółkowanie gleby. Szkody powodowane przez kistnika malinowca można zmniejszyć przez strząsanie chrząszczy na płachty we wczesnych godzinach rannych. Zebrane chrząszcze należy natychmiast zniszczyć. Można też zebrać owoce i ułożyć na siatce o większych oczkach, przez które wypadną larwy kistnika. Larwy kistnika opuszczają owoce, gdyż nie żerują bezpośrednio na nich, lecz na dnie kwiatowym.
W truskawkach istotne szkody może wyrządzić kwieciak malinowiec i tutkarz truskawkowiec. Przy wilgotnej pogodzie najgroźniejszą chorobą jest szara pleśń, która powoduje gnicie owoców. Tę groźną chorobę można ograniczyć przez zaniechanie nawożenia azotem na wiosnę, większą rozstawę rzędów oraz ściółkowanie międzyrzędzi słomą, wełną drzewną lub folią. Przy wieloletniej uprawie truskawki trzeba usuwać jesienią, a najpóźniej wiosną, suche liście znajdujące się na roślinach.
