Brzoskwinia Cięcie
Brzoskwinie: a — pęd z pąkami kwiatowymi, b — pęd z pozornymi pąkami kwiatowymi, c — pęd z pąkami liściowymi, d — korona szpalerowa.
Ta ciepłolubna roślina może rosnąć w klimacie umiarkowanym na odpowiednich, ciepłych glebach. Pędy wcześnie kończą wzrost, dzięki czemu nawet drzewa półpienne są odporne na niską temperaturę. Aby lepiej zaspokoić zapotrzebowanie na ciepło, można prowadzić drzewa karłowe z pniem wysokości do 60 cm lub uformować szpaler przy ścianie o wystawie południowej lub południowo-wschodniej. Na jedno drzewo potrzeba 8—10 m2 powierzchni. Brzoskwinie należy ciąć co roku. W przeciwnym razie, poczynając od dolnych partii korony, gałęzie się szybko ogałacają. Drzewa nie cięte łatwiej są porażane przez groźną chorobę, zwaną rakiem bakteryjnym, oraz różne choroby grzybowe, a także atakowane przez mszyce. Raka bakteryjnego poznaje się m.in. po wyciekach gumy. Brzoskwinie tworzą trzy rodzaje pędów:
1 — silne pędy owocujące z potrójnymi pąkami: dwa kwiatowe, a w środku liściowy;
2 — krótkie i cienkie pędy owocujące, ale z pąkami liściowymi na szczycie;
3 — silne i grube pędy tylko z pąkami liściowymi.
Te różne pędy wymagają odmiennego cięcia.
Cięcie jednorocznego drzewka (po posadzeniu) polega na usunięciu wszystkich pędów bocznych do wysokości około 60 cm nad powierzchnią gleby. Pozostawione trzy-cztery silne pędy boczne skraca się nad trzecim, a najdalej nad piątym oczkiem. Przewodnik skraca się około 20 cm nad najwyżej położonym pędem bocznym. Po takim cięciu do jesieni wyrośnie wiele silnych pędów tworzących przyszłą koronę drzewa.
Formowanie młodej korony trwa kilka lat i w związku z silnym wzrostem drzewa rozpoczyna się w sierpniu w pierwszym roku po posadzeniu. Na trzech-czterech gałęziach szkieletowych wyrastających pionowo ku górze skraca się gładko, na tzw. obrączkę. Jeśli pędów rosnących pionowo jest zbyt wiele, usuwa się najsłabsze, aby ułatwić dostęp światła do wnętrza korony. Największą uwagę trzeba zwrócić na dobre naświetlenie pędów owoconośnych. Poczynając od drugiego roku, w razie zbyt silnego wzrostu drzew, można skrócić pionowo rosnące gałęzie nad pędem bocznym, bowiem przy kącie rozwarcia 30° w dolnych partiach korony dochodzi do ogałacania gałęzi. Następnie w marcu lub kwietniu skraca się gałęzie o połowę. Po około pięciu latach osiąga się korzystną wysokość drzewa (3 m).
Po zawiązaniu owoców i osiągnięciu przez nie wielkości ziaren grochu wykonuje się cięcie letnie. Na pędach owocujących skraca się tegoroczne przyrosty nad młodymi zawiązkami na wysokości drugiego-trzeciego liścia. Pozostawione liście odżywiają rosnące owoce. W razie nadmiaru owoców lepiej je ręcznie przerzedzić, aby pozostałe osiągnęły odpowiednią wielkość i barwę. Dla starych drzew istotne jest cięcie odmładzające. Zbyt wysokie drzewa i zbyt mocno zagęszczoną koronę można obniżyć przez silne skrócenie grubych gałęzi. Po takim zabiegu wybije wiele pędów jednorocznych, z których można zbudować młodą koronę.
