Koper włoski (Foeniculum vulgare)
Koper włoski należy do rodziny baldaszkowa-tych (Umbelliferae). Uprawiany jest głównie w rejonach Morza Śródziemnego. Istnieją odmiany warzywne (fenkuł), przyprawowe i lecznicze. Zastosowanie kopru jest bardzo wszechstronne. Nasiona używane są do wyrobu olejków, różnych przypraw oraz herbatek poprawiających trawienie. Młode, zgrubiałe ogonki liściowe fenkułu są jadane jako warzywo w postaci sałatek, duszone lub pieczone.
Ciepłe stanowisko, żyzna gleba i obfite nawożenie są warunkiem dobrego plonowania kopru. Ponieważ koper wysiewa się między 20. czerwca a 10. lipca, można go uprawiać po sałacie, kalarepie, grochu lub wczesnej kapuście. Zbyt wczesny siew powoduje szybkie wybijanie roślin w pędy kwiatostanowe, a zbyt późny — obniża plon. Przy letnim siewie trzeba zwrócić szczególną uwagę na wilgotność gleby. Odległość rzędów powinna wynosić 40 cm, a roślin w rzędzie 20—25 cm. Korzystne jest częste spulchnianie gleby, co sprzyja jej lepszemu nagrzewaniu się i przewietrzaniu. Wskazane jest obsypywanie roślin, zwłaszcza jesienią, kiedy noce są chłodniejsze. Koper znosi temperaturę do —4°C, lecz wtedy kończy się jego wzrost. Od połowy września rozpoczyna się zbiór większych, zgrubiałych łodyg, które dołuje się w inspekcie lub w piwnicy. Przed dołowaniem obcina się liście i pędy na wysokości około 20 cm nad zgrubieniem. W ciepłe dni inspekty lub piwnice należy wietrzyć. Koper włoski rzadko jest atakowany przez szkodniki. Występowanie mszyc jest oznaką suszy. Podlewanie wodą z dodatkiem wywaru z pokrzywy daje szybko dobre rezultaty.