Słonecznik zwyczajny — Helianthus annuus.
Duże tarcze słonecznika są mocnym akcentem dekoracyjnym, toteż rośliny te najlepiej umieszczać w grupie koło altany. Nadają się też one na osłony odgradzające od siebie różne części działki. Istnieją odmiany ozdobne o kwiatach mniejszych, lecz bardziej efektownych, żółtych, pomarańczowych i purpurowobrązowych, nadających się do cięcia.
Słonecznik rośnie bujnie tylko na glebie żyznej, w miejscach słonecznych. Trzeba pamiętać, że silnie wyczerpuje glebę ze składników pokarmowych i stanowisko po słoneczniku obficie nawieźć przed uprawą innych wymagających roślin.
Uprawa słonecznika jest bardzo łatwa. Nasiona wysiewa się od kwietnia do połowy maja. Jeżeli ze słoneczników tworzymy grupę, odstępy między nimi powinny wynosić 30—40 cm, jeżeli zaś rozmieszczamy je rzędowo, to rzędy wyznaczamy co 50 cm, a nasiona w rzędzie siejemy co 25 cm (po 2—3 sztuki w jednym miejscu). Na 1 m2 potrzeba około 2 gramów nasion. Rośliny zakwitają w 3 miesiące po wysiewie. Pielęgnowanie polega głównie na obfitym podlewaniu podczas suszy.