Pomidor (Lycopersicon lycopersicum)
Gatunek ten należy do reprezentowanej w Europie przez nieliczne gatunki rodziny psiankowatych (Solanaceae). Pochodzi z Ameryki Środkowej i Południowej. W Europie do końca ubiegłego wieku był uprawiany jako roślina o-zdobna, a dopiero od niedawna spożywa się jego owoce.
Do tej samej rodziny psiankowatych należą trujące wilcza jagoda (Atropa belladonna) oraz lulek czarny (Hyoscyamus niger), a spośród roślin uprawnych: papryka, oberżyna, ziemniak i tytoń.
W uprawie polowej pomidor wymaga obfitego nawożenia kompostem, również pogłównie. Ze względu na dużą podatność pomidora na choroby i często zbyt niską dla niego temperaturę w środkowej Europie, nie można go uprawiać na dużych powierzchniach. Dla uzyskania zadowalających plonów konieczne jest też zmianowanie. W uprawie polowej można się spodziewać takich plonów tylko w suche i ciepłe lata. W ogrodzie pomidory najlepiej uprawiać w tunelach foliowych lub przy ścianie od strony południowej. Warto pamiętać, że pomidor lubi „mokre nogi” i „suchą głowę”, dlatego przy podlewaniu roślin nie należy zwilżać liści i łodygi.
Bardzo korzystnie wpływa ściółkowanie gleby. W uprawie polowej pomidory sadzi się rzędowo w kierunku północ-południe. Dobrze rosną na podwyższonych grządkach lub obsypywane. Rośliny sadzi się w rozstawie 50 x 60 cm, a w podwójnych rzędach w rozstawie 50 x 70 cm. Gęściejsze sadzenie ogranicza ruch powietrza wokół roślin, co sprzyja częstszemu występowaniu chorób grzybowych. Warunkiem dobrego rozwoju roślin jest silna i zdrowa rozsada. Nasiona wysiewa się w marcu do skrzynek ustawionych na oknie lub w szklarni. Jeżeli rozsada jest zbyt wyrośnięta, można ją sadzić skośnie zamiast pionowo, po uprzednim usunięciu dolnych liści. Do gruntu sadzi się rozsadę po 15. maja. Duży wpływ na wzrost i obfite owocowanie pomidorów ma przywiązywanie pędów do palika i usuwanie pędów bocznych. Zostawia się tylko jeden silny pęd główny.
Pomidory i warzywa kapustne wymagają bardzo żyznych gleb, warto je więc sadzić na walach lub kopczykach.
Od połowy sierpnia można usuwać wszystkie kwiatostany, gdyż zawiązane owoce już nie dojrzeją. Nie skraca się tylko końca głównego pędu. Ostatnie pomidory zbiera się tuż przed przymrozkami. Jeżeli są zielone, można je ułożyć na oknie lub w inspekcie, by dojrzały. Uprawa pomidorów pod szkłem jest omówiona dalej. Pomidory, zwłaszcza nowych odmian, są bardzo wrażliwe na wpływy atmosferyczne, w tym na zmiany pogody, dlatego najlepiej udają się pod osłonami. Warunkiem dobrego wzrostu roślin jest sadzenie silnej, zahartowanej rozsady. Lepszemu wzrostowi sprzyja stosowanie różnych preparatów, jak Algifert, Polymaris, SPS i Oscorna-Wurzelstarkung. Najgroźniejszą chorobą pomidora jest zaraza ziemniaka (Phytophthora infesians), która szczególnie silnie atakuje rośliny w lata chłodne i wilgotne. Objawami tej choroby są brunatne plamy na owocach. Przez ściółkowanie gleby, stosowanie Bio-S, Oscorna-Pilzvorbeuge i szkła wodnego można ograniczyć jej występowanie.