W uprawie roślin w inspektach, tunelach foliowych, niskich namiotach i małych szklarniach istotną sprawą jest najlepsze ich wykorzystanie, gdyż są to urządzenia kosztowne. Umożliwiają jednak uprawę smacznych, a często bardzo delikatnych warzyw, o każdej porze roku.
W dużych zakładach ogrodniczych bardzo pracochłonne inspekty zakładane są coraz rzadziej, w małych ogrodach służą one nadal do produkcji rozsady oraz przechowywania warzyw w czasie zimy. W inspektach można też pędzić zimą korzenie cykorii, pietruszki lub szczypiorek. Wczesną wiosną w inspektach i niskich tunelach foliowych można uprawiać różne rośliny letnie i jesienne.
Najbardziej funkcjonalna jest zwykła skrzynia inspektowa. W miejscu, gdzie będzie ustawiona (powinno być nasłonecznione), należy wybrać ziemię na głębokość 50—60 cm. Górną warstwę gleby, grubości około 20 cm, odkłada się na bok, gdyż będzie później potrzebna. Do ustawionej w zagłębieniu skrzyni wkłada się warstwę suchych liści, a na to świeży obornik koński lub odpady chmielu. Przed włożeniem do skrzyni obornik należy zagrzać. W tym celu układa się go w wał o szerokości 2—3 m u podstawy i ok. 1,5 m wysokości. Szczyt wału powinien być spadzisty. Obornik należy układać możliwie luźno. Po 2—3 dniach obornik zagrzewa się i można go wkładać do skrzyni. Nie należy go wówczas ugniatać, lecz przykryć matami i poczekać około 3 dni aż ponownie się zagrzeje. Następnie obornik udeptujemy dokładnie, zwłaszcza przy bokach skrzyni. Grubość tak przygotowanego podkładu powinna wynosić 30—40 cm. Następnie przykrywa się go odłożoną przy wykopywaniu ziemią, a na to daje warstwę pulchnej ziemi kompostowej z domieszką piasku i iłu. Można także domieszać nieco torfu. Między powierzchnią ziemi w skrzyni a oknem powinna być wolna przestrzeń wysokości 15— 20 cm, potrzebna do wzrostu roślin. Po 2—4 dniach, gdy ziemia nagrzeje się od podkładu grzejnego, można rozpocząć siew nasion lub sadzenie roślin w inspekcie. Wskazane jest sprawdzanie temperatury za pomocą zwykłego termometru. Okrycie zewnętrznej strony ścian skrzyni liśćmi lub obornikiem chroni przed utratą ciepła. W nocy okna nakrywa się matami, deskami lub płytami styropianowymi grubości 3—4 cm. Po zakończeniu produkcji w inspekcie podkład jest doskonałym surowcem do sporządzenia kompostu. W razie braku obornika jako podkładu grzejnego można użyć torfu z domieszką różnych substancji. Na jedno okno potrzeba 0,21 m3 torfu, do którego dodaje się 10 kg organicznego nawozu mieszanego lub śruty rycynusowej, 2 kg kalimagnezji, 1 kg węglanu wapniowego i 1,3 kg cukru w celu pobudzenia procesów egzotermicznych. Najpierw torf należy obficie nawilżyć, tak aby po ściśnięciu go w dłoni woda wyciekała między palcami. Do torfu dodaje się nawozy oraz wcześniej rozpuszczony w wodzie cukier i całość dokładnie miesza. Po kilku dniach podkład nagrzany do temperatury przynajmniej 30°C nakłada się do skrzyni warstwą 30—40 cm, podobnie jak podkład liściowo-obornikowy. W obydwu metodach uzyskuje się zbliżony wzrost temperatury, jak również porównywalne wyniki produkcyjne.
Podkład z torfu można także wykorzystać potem jako surowiec do produkcji kompostu. Słabo rozłożony torf nadaje się do ponownego użycia jako podkład na wiosnę następnego roku. Ziemia w inspekcie może być również ogrzewana rurami z ciepłą wodą lub elektrycznie. Drugi sposób jest droższy, ale znacznie wygodniejszy. Opisy instalowania urządzeń grzewczych w inspektach można znaleźć w specjalistycznej literaturze fachowej.
Skrzynie inspektowe trzeba wietrzyć i cieniować, a ziemia w nich musi być stale wilgotna. Wietrzy się przez podnoszenie okien. Do ich podpierania służą tzw. wietrzniki drewniane, czyli kawałki drewna różnego kształtu, z odpowiednimi nacięciami. Przy silnym wietrze należy je dobrze umocować, aby się nie wywróciły, co mogłoby spowodować uszkodzenie okien. Do cieniowania służą maty trzcinowe lub siatki plastykowe. Wyższa temperatura jest korzystna dla roślin, pod warunkiem zwiększonej wilgotności powietrza i ziemi, dlatego podlewanie ma ogromne znaczenie. W inspekcie najlepiej podlewać rośliny ręcznie konewką.